Logo GUM
|
Logo Unii Europejskiej

Kolaż zdjęć czasu

Co to jest PTP?

PTP – Precision Time Protocol – jest protokołem sieciowym umożliwiającym precyzyjną synchronizację zegarów poprzez sieć pakietową. Został opublikowany w standardzie IEEE 1588-2002 „Standard for a Precision Clock Synchronization Protocol for Networked Measurement and Control Systems” w 2002 roku i został określony jako PTPv1. W roku 2008 została opublikowana kolejna wersja IEEE 1588-2008 określona drugą generacją protokołu PTPv2.

Obie normy definiują protokół synchronizacji czasu i częstotliwości w sieciach pakietowych i zapewniają elastyczną strukturę. Normy nie zawierają przypadków użycia i nie są ukierunkowane na konkretne aplikacje. Zastosowaniem protokołu do określonych celów zajmują się odpowiednie organy normalizujące jak International Telecommunication Union Telecommunication Standardization Sector (ITU-T).

Korzyści płynące z wykorzystania protokołu PTP są następujące:

Dzięki synchronizacji czasu w sieci, protokół PTP umożliwia szybkie i skuteczne wykonywanie operacji sieciowych, np. łączenie, wybieranie, przesyłanie i odbieranie danych.

Protokół PTP zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa sieci, ponieważ daje możliwość dokładnego śledzenia i identyfikacji wszystkich czynności wykonywanych w sieci.

Protokół PTP umożliwia synchronizację czasu w sieci z dokładnością do nanosekund, co pozwala na oszczędność czasu i zmniejszenie kosztów wykonania operacji sieciowych.

Protokół PTP zapewnia synchronizację czasu w sieci z dokładnością do nanosekund, co pozwala na zmniejszenie zużycia energii przy wykonywaniu operacji sieciowych.

Protokół PTP umożliwia łatwe wdrożenie systemów czasu rzeczywistego w sieci, dzięki czemu można przeprowadzać skutecznie operacje sieciowe.

Protokół PTP umożliwia śledzenie i identyfikację wszystkich czynności wykonywanych w sieci, co pozwala na łatwiejszą konserwację i zarządzanie siecią. Protokół PTP jest szeroko stosowany w sieciach czasu rzeczywistego, ponieważ oferuje wiele korzyści, takich jak wydajność sieci, bezpieczeństwo sieci, oszczędność czasu i zmniejszenie zużycia energii. Ponadto umożliwia łatwe wdrożenie systemów czasu rzeczywistego w sieci oraz łatwiejszą konserwację i zarządzanie siecią.

Podstawowe różnice NTP vs PTP

Protokół NTP (Network Time Protocol) i protokół PTP (Precision Time Protocol) są protokołami czasu i synchronizacji, które mają na celu zapewnienie zgodności czasu w sieci. Jednak istnieją istotne różnice między nimi. Protokół NTP jest protokołem o otwartym źródle, opracowanym przez Davea Millsa w 1985 roku. Jest głównie stosowany do synchronizacji czasu w systemach komputerowych. Umożliwia synchronizację czasu za pośrednictwem serwera NTP, który jest zsynchronizowany z zegarem atomowym lub GPS.

Może działać w sieciach o dowolnej wielkości i może synchronizować czas w sieciach lokalnych i globalnych. Natomiast protokół PTP jest protokołem czasu opracowanym przez IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers) w 2002 roku. Jest stosowany głównie w systemach wymagających wysokiej dokładności czasu i synchronizacji, takich jak systemy sterowania ruchem kolejowym, systemy bezpieczeństwa, systemy młynów wiatrowych itp. Umożliwia synchronizację czasu za pośrednictwem specjalnie skonfigurowanych urządzeń, takich jak urządzenia przekaźnikowe lub serwery czasu. Umożliwia synchronizację czasu w sieciach lokalnych i globalnych, ale może działać tylko w małych sieciach, takich jak sieci lokalne. Różnice między oboma protokołami mogą być podsumowane w następujący sposób:

  • Protokół NTP jest protokołem o otwartym źródle, opracowanym w 1985 r., natomiast PTP jest opracowany w 2002 r. przez IEEE.
  • Protokół NTP jest głównie stosowany do synchronizacji czasu w systemach komputerowych, natomiast PTP jest stosowany głównie w systemach wymagających wysokiej dokładności czasu i synchronizacji.
  • Protokół NTP umożliwia synchronizację czasu za pośrednictwem serwera NTP, natomiast PTP umożliwia synchronizację czasu za pośrednictwem specjalnie skonfigurowanych urządzeń, takich jak urządzenia przekaźnikowe lub serwery czasu.
  • Protokół NTP może działać w sieciach o dowolnej wielkości, natomiast protokół PTP może działać tylko w małych sieciach, takich jak sieci lokalne.

Protokół PTP (Protokół czasu protokołu) jest protokołem komunikacyjnym przeznaczonym do synchronizacji czasu w systemach komputerowych. Jest on często stosowany w sieciach komputerowych i innych systemach czasowych. Obecnie używana wersja protokołu PTP to Protokół PTPv2 obowiązuje od 2009 roku, a jego pierwotna specyfikacja została opublikowana przez IEEE jako część standardu 1588-2008. Jest to następca protokołu PTPv1, który został opublikowany w 2002 roku.

Protokół PTPv2 został zaprojektowany, aby umożliwić szybszy i bardziej precyzyjny przesył danych między urządzeniami.

Wymagania techniczne: Protokół PTP wymaga protokołu Internetowego (IP) w wersji 4 lub 6, sieci Ethernet lub innego zgodnego z IEEE 802.3 interfejsu sieciowego, który umożliwia transmisję czasu w sieci, a także komputery, które są zsynchronizowane z protokołem, aby móc komunikować się za pomocą protokołu.

Bezpieczeństwo: Protokół PTP używa funkcji bezpieczeństwa, aby zapewnić bezpieczne połączenie między zsynchronizowanymi systemami. Funkcje bezpieczeństwa obejmują szyfrowanie, autentykację i autoryzację.

Zgodność: Protokół PTP jest zgodny z IEEE 1588-2008 i IEEE 1588-2019.

Obsługiwane platformy: Protokół PTP jest obsługiwany na systemach operacyjnych, takich jak Windows, Linux, Mac OS, iOS i Android.

Profile PTP

Protokół PTP używa różnych profili do synchronizacji czasu w zależności od potrzeb użytkownika.
Profile PTP składają się z szeregu parametrów, które definiują, jak urządzenia w sieci wymieniają się informacjami czasowymi. Oto niektóre z najczęściej używanych profili.

Profile bezpieczeństwa

Służy do synchronizacji czasowej sieci komputerowych, w których
bezpieczeństwo jest priorytetem.

Profile wymagające okresu synchronizacji

Służy do synchronizacji czasowej sieci, w których istnieje określony okres
czasu, w którym wymagana jest synchronizacja czasu.

Profile bez potwierdzenia

Służą do synchronizacji czasowej sieci, w których nie ma potwierdzenia
odbiornika.

Profile z korekcjami kompensacyjnymi

Służą do synchronizacji czasowej sieci, w których istnieją korekcje
kompensacyjne w celu zapewnienia precyzyjnego czasowania.

Profile wielu urządzeń

Służą do synchronizacji czasowej sieci, w których istnieje wiele urządzeń.
Zasada działania PTP.

Zasada działania PTP

  1. Protokół PTP (Protokół precyzyjnego czasu) jest protokołem sieciowym wykorzystywanym do synchronizacji czasu pomiędzy urządzeniami w sieci.
  2. Protokół PTP jest zgodny z normą IEEE 1588-2008 i pozwala na synchronizację czasu ze skutecznością do nanosekund.
  3. Protokół PTP używa dwóch rodzajów urządzeń: Master Clock (MC) i Slave Clock (SC).
  4. MC jest odpowiedzialny za dostarczanie czasu do SC oraz kontrolowanie czasu.
  5. SC jest odpowiedzialne za synchronizację czasu i odpowiadanie na żądania MC.
  6. Protokół PTP wykorzystuje multicast do wysyłania i odbierania wiadomości w sieci.
  7. Wiadomości są wysyłane w postaci pakietów protokołu UDP.
  8. MC i SC są odpowiedzialne za potwierdzanie swojej obecności w sieci.
  9. Protokół PTP może być używany do synchronizacji czasu w sieciach lokalnych, jak również sieciach rozległych.
  10. Szybkość synchronizacji czasu jest zależna od szybkości transmisji danych w sieci.

Tryby pracy PTP

Tryb Unicast jest trybem, w którym jeden uczestnik protokołu PTP wysyła ramy PTP do pojedynczego innego uczestnika. Jest to tryb pracy, który jest często używany przez użytkowników sieci do synchronizacji czasu w sieci.

Tryb Multicast jest trybem, w którym jeden uczestnik protokołu PTP wysyła ramy PTP do grupy uczestników. Jest to tryb pracy, który jest używany do synchronizacji czasu w wielu sieciach.

Tryb Broadcast jest trybem, w którym jeden uczestnik protokołu PTP wysyła ramy PTP do wszystkich uczestników sieci. Jest to tryb pracy, który może być używany do synchronizacji czasu w bardzo dużych sieciach.

Tryb Hybrydowy jest trybem, w którym uczestnicy protokołu PTP wysyłają ramy PTP do jednego lub kilku uczestników za pomocą trybu Unicast, a do reszty za pomocą trybu Multicast lub Broadcast. Jest to tryb pracy, który jest często używany do synchronizacji czasu w dużych sieciach.

Telefon komórkowy

PTP – Pytania i odpowiedzi

  • Różnice NTP vs PTP

    Protokół NTP (Network Time Protocol) i protokół PTP (Precision Time Protocol) są protokołami czasu i synchronizacji, które mają na celu zapewnienie zgodności czasu w sieci. Jednak istnieją istotne różnice między nimi. Protokół NTP jest protokołem o otwartym źródle, opracowanym przez Davea Millsa w 1985 roku. Jest głównie stosowany do synchronizacji czasu w systemach komputerowych. Umożliwia synchronizację czasu za pośrednictwem serwera NTP, który jest zsynchronizowany z zegarem atomowym lub GPS.

    Może działać w sieciach o dowolnej wielkości i może synchronizować czas w sieciach lokalnych i globalnych. Natomiast protokół PTP jest protokołem czasu opracowanym przez IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers) w 2002 roku. Jest stosowany głównie w systemach wymagających wysokiej dokładności czasu i synchronizacji, takich jak systemy sterowania ruchem kolejowym, systemy bezpieczeństwa, systemy młynów wiatrowych itp. Umożliwia synchronizację czasu za pośrednictwem specjalnie skonfigurowanych urządzeń, takich jak urządzenia przekaźnikowe lub serwery czasu. Umożliwia synchronizację czasu w sieciach lokalnych i globalnych, ale może działać tylko w małych sieciach, takich jak sieci lokalne. Różnice między oboma protokołami mogą być podsumowane w następujący sposób:

    • Protokół NTP jest protokołem o otwartym źródle, opracowanym w 1985 r., natomiast PTP jest opracowany w 2002 r. przez IEEE.
    • Protokół NTP jest głównie stosowany do synchronizacji czasu w systemach komputerowych, natomiast PTP jest stosowany głównie w systemach wymagających wysokiej dokładności czasu i synchronizacji.
    • Protokół NTP umożliwia synchronizację czasu za pośrednictwem serwera NTP, natomiast PTP umożliwia synchronizację czasu za pośrednictwem specjalnie skonfigurowanych urządzeń, takich jak urządzenia przekaźnikowe lub serwery czasu.
    • Protokół NTP może działać w sieciach o dowolnej wielkości, natomiast protokół PTP może działać tylko w małych sieciach, takich jak sieci lokalne.
  • Tryby pracy PTP
    1.  Tryb Unicast: Tryb Unicast jest trybem, w którym jeden uczestnik protokołu PTP wysyła ramy PTP do pojedynczego innego uczestnika. Jest to tryb pracy, który jest często używany przez użytkowników sieci do synchronizacji czasu w sieci.
    2.  Tryb Multicast: Tryb Multicast jest trybem, w którym jeden uczestnik protokołu PTP wysyła ramy PTP do grupy uczestników. Jest to tryb pracy, który jest używany do synchronizacji czasu w wielu sieciach.
    3.  Tryb Broadcast: Tryb Broadcast jest trybem, w którym jeden uczestnik protokołu PTP wysyła ramy PTP do wszystkich uczestników sieci. Jest to tryb pracy, który może być używany do synchronizacji czasu w bardzo dużych sieciach.
    4.  Tryb Hybrydowy: Tryb Hybrydowy jest trybem, w którym uczestnicy protokołu PTP wysyłają ramy PTP do jednego lub kilku uczestników za pomocą trybu Unicast, a do reszty za pomocą trybu Multicast lub Broadcast. Jest to tryb pracy, który jest często używany do synchronizacji czasu w dużych sieciach.
    • Używamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki. Więcej informacji w naszej polityce prywatności.
    Akceptuję ciasteczka